ప్రేమలేఖ(లాంటిది)

చెలీ,
నీవు నను విడిచిన తరువాత దాదాపు ఎనిమిది సంవత్సరాలు గడిచాయి. ఐనా నువ్వు ఇప్పుడిప్పుడే నన్ను పలకరించి వెళ్ళినట్టు ఉంది. నీ జ్ఞాపకాలు ఎంతగా నన్ను హత్తుకుపోయాయంటే నా జగమంతా నువ్వే నిండిపోయావ్. చల్ల గాలి తిమ్మెరలు నన్ను తాకినప్పుడు అవి నీ కురులేమో అని పట్టుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తే అవి నా వైపు విచిత్రంగా చూసి తప్పించుకున్నాయి. దూరాన కూసే కోయిల పాట నాకు వినపడగానే అది నీ గుసగుసలేమో అని అర్ధం చేసుకుందామని ఉబలాటపడితే ఆ కోయిల నన్ను వెక్కిరించి ఎటో ఎగిరిపోయింది. ఎక్కడో ఏదో మెరిసినట్టు అనిపిస్తే అది నువ్వేనేమో అని దగ్గరకి పోయి చూస్తే అక్కడ ఉన్న శూన్యం నన్ను చూసి హేళనగా నవ్వింది. ఇన్ని హేళనలు ఎదుర్కున్నా అవి ఎప్పుడు నన్ను బాధించలేదు. ఎందుకంటే వాటి కన్నా బాధించే విషయం మరొకటి ఉంది. అది నువ్వు లేవన్న పచ్చి నిజం. సదా నీ తలపుల్లో మునిగి తేలుతున్నా, ఒక్క సారి నిన్ను చూడాలని ఒక చిన్ని ఆశ. కొన్నేళ్ళ క్రితం నీ ఎడబాటుని మర్చిపోదామని నా దగ్గర ఉన్న నీ ఒకే ఒక ఫొటోని చించేసా. తరువాత తెలిసింది - నిన్ను మర్చిపోవడం, నీపై నాకున్న ప్రేమని చంపెయ్యడం ఆ ఫొటో చించినంత సులభం కాదని. ఏనాటికైనా కనీసం నా కలలోనైనా కనిపిస్తావని ఆశిస్తూ ఇక సెలవు తీసుకుంటా.
ఇట్లు,
ఒక ప్రేమికుడు.

నోట్: మీ స్వర్గంలో ఇంటర్నెట్ ఉంటుందని ఆశిస్తున్నా.